Stosowanie nauk do swojego życia i doświadczenia

Niewykorzystana wiedza przypomina mapę. Może wskazać nam drogę i przekazać wiele pożytecznych informacji, ale donikąd za nas nie pójdzie. Zrozumienie drogi jest więc dopiero pierwszym krokiem. 

 Lama Ole Nydahl

Mamy to szczęście, że w dzisiejszych czasach posiadamy dostęp do wielu nauk - książek, publikacji czy chociażby tekstów w internecie. Teksty różnych tradycji wschodnich jak i zachodnich na wyciągnięcie ręki, pozwalające zgłębiać naturę naszego umysłu i doświadczenia. Oczywiście trzeba poświęcić trochę czasu żeby wśród oceanu tekstów, które przeważnie odzwierciedlają jedynie wyobraźnię i myślenie życzeniowe autorów odnaleźć coś wartościowego. W końcu jednak trafiamy na złoto ... i co dalej?

Niestety przeważnie kończy się to w ten sposób, że czytamy coś od deski do deski, z zapartym tchem, myślimy - „o jejku, ale fajnie, ale wspaniale, naprawdę to ze mną rezonuje” i właściwie na tym kończy się nasze spotkanie z wiedzą, której tak długo poszukiwaliśmy. Wracamy do swoich obowiązków, a to co przeczytaliśmy zostaje jedynie w sferze koncepcji. Rozbudowujemy nasz model postrzegania rzeczywistości o fragmenty tekstu, które szczególnie zapadły nam w pamięć, spodobały się. Podczas rozmowy ze znajomymi będziemy mogli powiedzieć, że „jesteśmy niezrodzoną

Przestrzenią” albo, że „natura wszystkich zjawisk jest pusta” kompletnie nie rozumiejąc co to oznacza w praktyce.

Bo jak to, że jestem „wszechogarniającą przestrzenią” ma się do tego, że dzisiaj strasznie zdenerwowałem się na znajomego?

Jak to, że „wszystko ma pustą naturę” ma się do tego, że ciągle boję się nie wiadomo czego?

Jak to, że „ "ja" jest jedynie iluzją” ma się do tego, że nadal ciągle MI czegoś brakuje?

Mamy tendencję do „duchowej masturbacji”. Lubimy pławić się we wzniosłych, metafizycznych koncepcjach, połykać kolejne książki i dyskutować na abstrakcyjne tematy. Dzięki temu czujemy się lepiej, czujemy się duchowymi podróżnikami, którzy wiedzą więcej niż przeciętny, szary człowieczek, którego umysł oscyluje jedynie przy nudnych, przyziemnych sprawach. Wystarczy porozglądać się po polskich forach traktujących o tematach metafizycznych, żeby przekonać się, że ludzie z pozoru otwarci budują w okół siebie światy z cegieł myśli i koncepcji, w które wierzą z takim zaparciem, że jakiekolwiek zdanie nie wpasowujące się „prawidłowy” model spotyka się z oszczerstwem, oszczekaniem lub podobną reakcją. Moimi faworytami są, toczący ze wszystkimi w okół wojny ludzie ze stopkami typu „Wszyscy jesteśmy jednością” :D Zapominamy o tym, że prawda broni się sama [KLIK].

Zamiast sprawdzać czy faktycznie jest tak jak czytamy, weryfikować to w doświadczeniu, mamy zwyczaj wierzyć w to, że jest tak jest i już. Podoba mi się to co przeczytałem, więc tak jest. Tak powiedział guru, więc tak jest. Tak myślę - więc tak jest. Nawet jeżeli nie do końca to rozumiem, to tak musi być. Nie wiem o co chodzi, ale brzmi bardzo ładnie i pozytywnie więc tak jest :)

Nie czarujmy się. Jeżeli nie weryfikujemy tego co przeczytamy w doświadczeniu, to nawet najświętsze i najbardziej wartościowe teksty będą jedynie zbiorem liter na kartce papieru, będą bezużyteczne. Dopóki sami nie stajemy się tym o czym czytamy, to tekst taki pozostaje jedynie bajką człowieka ze śmieszną brodą (albo bez brody). Lepiej urzeczywistnić jedną naukę niż przeczytać 1000 nauk i pozostawić je w sferze dyskursywnego umysłu, sferze koncepcji.

Dlatego podczas zgłębiania takich nauk powinniśmy non stop pytać się: „Jak to się ma do mojego doświadczenia?”, „W jaki sposób sprawdza się to w praktyce?”, „Co to właściwie w praktyce oznacza?”, „W jaki sposób tego doświadczam?”.

Należy pamiętać, że w słowach i koncepcjach odnajdziemy jedynie słowa i koncepcje. W świecie myśli odnajdziemy tylko myśli. Słowa są tylko wskaźnikami, drogowskazami, palcem wskazującym na księżyc. Patrzmy na księżyc, nie na palec.